Niezależność menedżera nie czyni go podatnikiem

Od pewnego szczebla w hierarchii korporacyjnej istnieje daleko idąca samodzielność w wyznaczaniu szczegółowych celów i zadań danego pracownika. Ta swoboda nie przesądza, że zarządzający prowadzi działalność gospodarczą.

W maju 2017 r. firma wystąpiła o interpretację dotyczącą statusu prawnego jej menedżera jako podatnika VAT. Wyjaśniła, że zawarła z zarządzającym, powołanym do pełnienia funkcji członka zarządu, umowę menedżerską. Menedżer jest osobą fizyczną, nie jest zarejestrowany jako przedsiębiorca, nie jest też zrejestrowany dla celów VAT. Spółka jest bjęta ustawą o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami.

Po szczegółowym opisaniu kontraktu firma zapytała, czy w zakresie czynności wykonywanych na jego podstawie, menedżer działa w charakterze podatnika VAT. Sama uważała, że menedżer nie jest podatnikiem VAT, a jego czynności nie podlegają opodatkowaniu.

Fiskus nie potwierdził tego stanowiska. W jego ocenie, stosunek prawny łączący zarządzającego ze spółką nie spełnia przesłanek z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Z zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania jednoznacznie wynika bowiem, że charakter relacji między nimi nie tworzy stosunku prawnego takiego, jak między pracodawcą a pracownikiem. Zdaniem fiskusa, czynności wykonywane przez menedżera na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania należy uznać za odpłatne świadczenie usług, wykonywane w samodzielnej działalności gospodarczej. W konsekwencji podlega ono opodatkowaniu VAT.

Spółka zaskarżyła interpretację, a...